خاطرات آدم و حوا / در قند هندوانه

هفته پیش عیدی‌های مامانم رو دریافت کردم. دو تا کتاب هم داشتم. "در قند هندوانه" ریچارد براتیگان و "آدم و حوا" مارک تواین. هر دو رو با ولع و با سرعت هر چه تمام‌تر خوندم. هر دوتاشون تا حدودی جالب بودند و به نظرم ارزش وقت گذاشتن دارند.

من از ترجمه" آدم و حوا" (حسن علیشیری) خیلی خوشم نیومد چون زیاده از حد عامیانه شده بود و یه جورایی به نظرم لوس اومد. خود کتاب جالبه ولی به اون حدی که ملت تعریفش رو می‌کردند، شاهکار نبود. از عنوانش معلومه که خاطرات آدم و حواست! در واقع اولین خاطرات نوشته شده توسط بشر! حس می‌کنم به زبان اصلی خوندنش باید جالب‌تر باشه.

"در قند هندوانه" خیلی ریچار براتیگانی بود! من فقط "صید قزل‌آلا در آمریکا" رو ازش خونده بودم قبلا –و ناگفته نماند که هیچی نفهمیده‌بودم!-، ولی حتی اگه بهم نگفته بودند که چه کسی "در قند هندوانه" رو نوشته، می‌تونستم بفهمم. منظورم اینه که سبک این نویسنده یه‌جورایی خیلی خاص و تکه. در هر دو کتاب راوی متکلم وحده است و یه جوری همه چیز رو تعریف می‌کنه که انگار از دنیا و مافی‌ها سیر شده،‌ یه جورایی بی‌اعتنا و بی‌تفاوته و چیزای عجیب و خارق عادت رو خیلی عادی روایت می‌کنه. "در قند هندوانه" حکایت مردمی است که در سرزمینی به این نام زندگی می‌کنند و همه چیز زندگیشون ساخته‌شده از قند هندوانه، چوب کاج ، سنگ و روغن قزل‌آلا. قند هندوانه رو تولید می‌کنند و در ساخت همه‌چیز مصرف می‌کنند، از نظرشون دنیا همین زمین خودشون و بقیه دنیا "کارگاه فراموش‌شده" است. خلاصه این کتاب هم خیلی آسون نیست فهمیدنش ولی فصل‌هاش به طرز واضحی به هم مربوطند و به عکس "صید قزل‌آلا" اونقدر گنگ نیست که آدم حوصله‌اش سر بره. کلا فکر می‌کنم کلید رمزگشایی کتاب‌های براتیگان "قزل‌آلا" باشه، اگه آدم به درک این قضیه نایل بیاید دیگه به مقام کشف و شهود آثار براتیگانی میرسه!‌ خلاصه این هم برای خوندن بد نیست. ترجمه‌اش (مهدی نوید)هم خیلی دلچسب و روانه.

پی‌نوشت1: به طور اتفاقی به وبلاگ‌های حسن علیشیری برخورد کردم. اگه ندیدیدش و دوست داشتید سری بزنید، ‌اینجا و اینجا.
پی‌نوشت 2: در مورد "در قند هندوانه" فکر کنم زیاد نوشته‌اند، اگه فقط می‌خواهید ایده‌ای درموردش داشته باشید به این نگاهی بیندازید.