مشاوره روان شناسی 1

به نظر من آدم‌ها به دلایل مختلفی از جلسات مشاوره با متخصصین روانشناس احساس رضایت می‌کنند:

1. برای حل مشکلاتشون یه سری راه‌حل دریافت می‌کنند.
2. می‌تونن درد دلشون رو بگن. به عبارتی یک گوش شنوا هست که به حرفاشون با دقت توجه می‌کنه و در مقابل بار مشکلات خودش رو روی دوش اونها نمی‌گذاره. برای خیلی از افراد اصلا مهم نیست که مشکلاتشون حل بشه. صرفا احتیاج دارند با کسی درد دل کنند تا سبک بشن.
3. می‌تونن با کسی که درکشون می‌کنه صحبت کنند. بیشتر مشاورین با مراجعینشون با سمپاتی برخورد می‌کنند و فرد مراجع احساس نمی‌کنه که داره از طرف مشاور قضاوت می‌شه.
4. با فردی صحبت می‌کنند که قضاوتش تخریبشون نمی‌کنه. حتی اگر مشاور فرد رو مورد قضاوت قرار بده، آسیبی که فرد از این بابت می‌بینه کمتر از حالتی است که از طرف نزدیکانش قضاوت بشه. چون اصولا آدم‌ها دوست دارند، افرادی که روزمره باهاشون در ارتباطند نسبت بهشون نظر مثبتی داشته باشند، و این حساسیت در مورد افراد غریبه کمتره.
5. ولی عامل ریشه‌ای‌تری وجود داره که در واقع همه موارد بالا رو دربرمی‌گیره. اینکه، فرد مراجع در طول جلسه مشاوره فقط و فقط به "خودش" می‌پردازه. توی مدت نیم ساعت ( یا حالا هرچی) مشاوره، انگار که این "خود" می‌‌شه محور دنیا. تو می‌شینی و در مورد خودت، ترس‌هات، آرزوهات، ارتباطاتت و خلاصه "خود"ت حرف می‌زنی. این موجب می‌شه که یک نوع عزت نفس در تو ایجاد شه. یه جور حرمت به این "خود"ی که به دلایلی ازش ناراضی هستی و فکر می‌کنی که بیماره.

مسلما موارد دیگه ای هم وجود داره که به ذهن من نمی رسه.

این مطلب ادامه دارد...