شصت

پرده نخست: يه جورايی، به طور خيلی ذاتی و درونی و ته‌نشين‌شده‌ای، فکر می‌کنم شصت سالگی مرز پيريه! مثلا چند سال پيشا شصت‌وچندساله‌ها پدربزرگ‌هام بودند، يا شوهرخاله‌ام اخيرا شصت سالش شد، و خيلی مثال‌های ديگه. ولی مثلا اگه کسی پنجاه‌وچند سالش باشه (حتا به ازای چند=9!) نمی‌دونم چرا اصلا فکر نمی‌کنم پيره.
پرده دوم: امشب زنگ زديم به بابام که تولدش رو بهش تبريک بگيم. وقتی داشتيم با شوخی و خنده حساب می‌کرديم که چند سالشه و به عدد پنجاه‌وپنج رسيديم، يه دفعه جمع و تفريق آن‌لاين مزخرفم خوب شد و ناخودآگاهم، به طور خودکار، تفاوت اندک پنجاه‌وپنج و شصت رو حساب کرد و با يه پتک کوبيد تو سرم... يادم نمياد چه جوری سر صحبت رو هم اوردم و گوشی رو دادم به سارا تا بتونم سر فرصت از کما خارج بشم.