Park Chung Hee

بحث‌هاي روزانه با دوست كره‌ايم، بدجور كنجكاوم كرد كه در مورد رييس‌جمهور دهه ۶۰ و ۷۰ كره‌جنوبي جستجويي بكنم:

Park Chung Hee، نظامي بلندرتبه، در سال ۱۹۶۱ با يك كودتاي نظامي بي سرو صدا و خونريزي به قدرت مي‌رسه و تا ۱۹۷۹ كه توسط يكي از دوستان نزديك و قديميش ترور مي‌شه، در اين مسند باقي مي‌مونه. هر چند كه در دهه ۷۰ شيوه ديكتاتورها رو پيش گرفته بوده، هنوز در تاريخ كره از او به عنوان نجات‌دهنده كشور ياد مي‌شه. در دوره‌اي به رياست‌جمهوري مي‌رسه كه كره شمالي، چه از نظر اقتصادي و چه ازنظر نظامي برتري مطلق داشته و كره‌جنوبي بسيار فقير بوده. آقاي رييس‌جمهور اون‌وقت چه‌كار مي‌كنه، به خاطر جنايت‌هاي ژاپني‌ها در طول تسلطشون به كره (به روايت اين دوست من، بيشتر به خاطر تجاوز به زنان كره‌اي) ، به دادگاه تهديدشون مي‌كنه و در عوض ازشون امتياز اقتصادي-تكنولوژيك مي‌گيره. با سرازير شدن سرمايه‌هاي ژاپني به كشور و با تكيه بر حمايت‌هاي آمريكايي، اقتصاد كشور كم كمك جوني مي‌گيره، از نظر صنعتي توسعه پيدا مي‌كنه و توان قشر متوسط بالا مي‌ره.

حالا گوش كنيد به بعضي جزييات اجرايي اين سياست‌ها از زبان اين رفيق من:
در طول دوران رييس‌جمهوري پارك، هيچ هزينه جداگانه‌اي به تميز كردن كوچه و خيابون‌ها اختصاص داده نمي‌شده، بلكه در هر خونه‌اي حداقل ۱ نفر موظف بوده راس ساعت ۶ صبح محوطه جلوي خونه خودش رو تميز و مرتب كنه. در مورد خيابان‌هاي بزرگ و غيرمسكوني اين وظيفه به عهده پليس بوده.

از ساعت ۹ شب به بعد استفاده از روشنايي الكتريكي ممنوع بوده و مردم مي‌بايست به نور شمع بسنده مي‌كردند.

كره‌جنوبي براي رقابت در قدرت نظامي‌اش با همسايه شمالي ،‌تصميم به ساختن تانك مي‌گيره. از اون‌جايي كه هنوز بسيار فقير بوده نمي‌تونسته تكنولوژي لازم رو بخره. بنابراين يك سري از نخبه‌ترين دانشمندانش رو روانه مي‌كنه براي بازديد از تسليحات آمريكايي. وظيفه اين نخبه‌ها اين بوده كه همه مستنداتي رو كه مي‌بينند، حفظ كنند( حتي اگر معني‌شون رو نمي‌فهمند) و به وسيله اين نوع جاسوسي، تكنولوژي رو بدست مي‌آرن و اولين نمونه تانكشون رو مي‌سازند.

قيمت برنج (به عنوان غذاي اصلي در شرق دور) خيلي گرون بوده براي همين تصميم بر اين گرفته مي‌شه كه دست به توليد "نودل" بزنند. باز هم تكنولوژي اش رو توسط جاسوس‌هايي كه به كارخونه‌هاي ژاپني مي‌فرستند به‌دست مي‌آرن و كلي دستآورد اقتصادي نصيبشون مي‌شه.

بعضي از اينا خنده‌دار يا به نظر غير اخلاقيه ولي در عين حال جالب و درس‌آموزه. جالب نيست كه اين دولت تونسته بين مردم فرهنگ‌سازي كنه كه به يك سري فداكاري تن بدن؟

گويا اين يكي از case study هاي Harvard Business School هم هست. من كه هوس كردم يه سري از اين case study ها بخونم، در مورد كشورهايي كه فقير بوده‌اند و هيچ كدوم از منابع طبيعي‌اي كه ما در ايران داريم رو هم نداشتند ولي الآن به مراتب از ما جلوترند. نمونه‌هاش هم فقط در شرق دور نيست، كافيه به كشورهاي اسكانديناوي نگاه كنيم تا ببينيم كه چه‌طور تغيير كرده‌اند و همين‌طور خيلي نمونه‌هاي ديگه.

*عكس از http://images.encarta.msn.com