يه کار چندش‌آوري که آدم‌هاي احمق مي‌کنن اينه که خيلي چيزا رو به خودشون وصل مي‌کنن، حالا يا واقعن از روي حماقت، يا ا ز زرنگي واسه کسب اعتبار، و اتفاقي که متاسفانه مي‌افته اينه که وقتي اين احمق‌ها مي‌رن پايين، همه‌ي اون چيزها رو هم با خودشون مي‌کشن پايين. به عنوان يه نمونه کوچولو – که همين الان به ذهنم رسيد - اين "قند پارسي" - که اين روزها خيلي آسيب‌پذير هم هست و احتياج به حمايت هم داره – رو در نظر بگيرين. فقط فکر کنين چند ده سال طول مي‌کشه تا کلمه‌هاي قشنگي مثل سپاه، پاس‌دار، بسيچ، آريامهر و هزار تاي ديگه دوباره به چرخه کلمه‌هايي که دوست داريم روزانه ازشون استفاده کنيم برگردند؟
همين الان تو ذهن من و شما – مي‌دونم – هزار تا چيز خوب ديگه هست که روشون يه برچسب اجباري خورده...