لطفی

نه! لطفی برگشت ایران! خیلی خبر خفنی بود، نتونستم هنوز هضمش کنم. خوندن تیتر خبر مساوی بود با هجوم تجسم همه چیزهایی که می‌تونه هنوز برای موسیقی و فرهنگ ایرانی اتفاق بیفته! ابعاد بالقوه‌اش خیلی فراتر از شیدا و عارف و شجریان و علیزاده و مشکاتیان و شهرام ناز و دوممرض* و این‌هاست. ما که به قول فرنگی‌ها انگشتامون رو ضربدری زدیم.
مصاحبه شرق با لطفی: قسمت یکم قسمت دوم

اسم لطفی تداعی‌کننده همه اون موسیقی‌های ایده‌آل، کامل و تکرارنشدنی سال‌های پنجاه و هفت تا شست و يکه: (فعلا که این گوشی چپ هدفونم قطع و وصل می‌شه اعصابم رو خورد کرده، شما حالش رو ببرین!)

برادر بی قراره با آهنگسازی لطفی و صدای شجریان
از خون جوانان وطن با آهنگ عارف، صدای شجریان، و تنظیم پایور
رزم مشترک با آهنگسازی مشکاتیان و صدای شجریان
بخوان هموطن با آهنگ هوشنگ کامکار و صدای ناظری

موسیقی‌ها از سایت گفتگوی هارمونیک - از صفحه‌های موسیقی انقلاب و علیرضا جواهری

---

* دوممرض /do-mam-'rez/: مخفف دو محمدرضا = شجریان و لطفی (یادش به خیر! اصطلاحیه که یه زمانی - یه جایی خیلی دور از این جا - اختراع شد)