كاري از دست ما بر مي آد؟

خيلي خسته‌ام. يه جور حس نااميدي دارم و تسليم. انگار كه جبري در كاره. حس مي‌كنم، تصميم براي فرستادن پرونده ايران به شوراي امنيت و بعد اون اعمال تحريم ‌هاي بيشتر، از قبل گرفته شده. انگار كه در يك نقطه‌اي از زمان اين تصميم گرفته شده و از اون به بعد همه كنش و واكنش‌ها حركت سيستم رو به اون سمت شتاب مي‌ده. نمي‌فهمم چه نيروهايي اين تصميم رو گرفتن. فقط مي‌بينم كه ما خيلي بي‌تفاوت اين حركت پرشتاب رو تماشا مي‌كنيم. فقط بيننده‌ايم. نهايتا در موردش مي‌خونيم و مي‌نويسيم و بحث مي‌كنيم. ولي آخرش كه چي؟ نمي‌دونم آيا واقعا كاري از دست ما بر مي‌ آد؟ كسي چيزي به ذهنش مي‌رسه؟