ولونگونگ

ولونگونگ شهر كوچكي است در نزديكي سيدني. يك ساحل خيلي قشنگ داره با دو تا فانوس دريايي؛ يكي كهنه، يكي نو. به رسم شهرهاي ساحلي مرغ‌هاي دريايي همه جاي شهر ديده مي‌شن. درختها در بازه نامشخصي از زمان شكوفه دارن، هميشه سبزن و رنگشون از تابش آفتاب تيره شده. دماي هوا به شدت متغيره و يه جور خود تعديلي داره، يه روز كه زياد گرمه فرداش يه بارون مي زنه و دما ۲۰ درجه مي‌آد پايين. هميشه وقتي راه مي‌ري كلي خزنده مي‌بيني كه دارن لاي بوته‌ها وول مي‌خورن. ضمنا اينجا كانگرو و كوالا تو خيابون پيدا نمي‌شه؛ بايد بري پارك ملي.

مردم آروم ان، سرشون تو كار خودشونه و گاهي هوس مي كنن به توي غريبه سلام بدن يا بايستند و كمي باهات گپ بزنن. بعضي‌ها تو كارخونه‌هاي اطراف كار مي‌كنند و بعضي هر روز صبح مي‌رن اداره‌شون تو سيدني و عصر برمي‌گردن. عاشق اينن كه چمن جلوي خونشون رو هر هفته شنبه‌ها بزنن ( و مانع خواب همسايه‌هاي بدبخت بشن). تابستونا سعي مي‌كنن حداقل لباس رو بپوشن؛ ضمنا در لباس پوشيدن در قيد تجملات هم نيستن. ديدن آقايوني كه بدون كفش و بالاپوش از ماشين‌هاشون پياده مي‌شن كاملا معموليه. اكثرا ريلكس ان و پايه آب‌جو خوردن در كليه ساعات روز و هفته.

اينجا چند تا محله بزرگ داره، به همون تعداد مركز خريد و تفريحات. به طور معمول مغازه‌ها ساعت ۵:۳۰ كار رو تعطيل مي‌كنن ولي ۵ شنبه‌ها تا ساعت ۹ بازن. چون اينجا سيستم پرداخت حقوق دو هفته يكباره اون هم ۵ شنبه‌ها. يه سيستم اتوبوس‌راني نسبتا فعال داره و با قطار مي‌توني در مدت زمان نسبتا مطلوبي به سيدني و شهرهاي اطراف بري.

از نظر تسهيلات ورزشي خيلي مجهزه. رستوران‌هاي بسيار زيادي داره با تنوع غذايي و قيمتي زياد. يك سالن تاتر داره، يك مجموعه سينمايي بزرگ، چند نمايشگاه آثار هنري و تعداد زيادي كافه و بار. توي شهر آپارتمان زياد نمي‌بيني، بيشتر خونه‌ها ويلايي هستند كه تشكيل شده‌اند از مجموعه‌اي از واحدهاي مسكوني. شب كه مي‌شه اينجا به نحو آزاردهنده‌اي خلوت مي‌شه.

تنوع نژادي آدمهايي كه اينجا زندگي مي‌كنند، قابل ملاحظه است. گذشته از بومي‌هاي استراليايي و مهاجران پيش‌كسوت اروپايي، چيني‌ها، اهالي مالزي و تايلند و اندونزي، هندي‌ها و لبناني‌ها جمعيت بزرگي دارند. ايراني اينجا زياد نيست. حداقل در مقايسه با اين مليت‌هايي كه گفتم ايراني‌ها اصلا به چشم نمي‌آن! كه اين هم مي‌تونه خوب باشه هم بد. دلايلش هم بمونه براي يك بحث ديگه.

دو موسسه آموزش عالي اينجا وجود داره يكي TAFE كه در واقع دوره‌هاي دوساله آموزش علمي-كاربردي ارايه مي‌كنه، يكي هم دانشگاه ولونگونگ كه جزو دانشگاه‌هاي منطقه‌اي (regional) محسوب مي‌شه و بنابراين خيلي research intensive نيست. اما امسال از نظر teaching در استراليا مقام اول رو بدست آورده و ضمنا در زمينه علوم كامپيوتر، مهندسي معدن و متالورژي تيم‌هاي تحقيقاتي خيلي قوي و در نتيجه موقعيت‌هاي خوبي براي ادامه تحصيل در مقاطع فوق‌ليسانس و دكترا داره. يه نكته قابل توجه هم اينكه دانشگاه‌هاي استراليايي به شهريه دانشجوهاي خارجي بسيار وابسته‌اند به اين معني كه دانشجوي خارجي اينجا بيشتر حكم منبع درآمد رو داره و بورس‌هاي تحصيلي براشون بسيار محدوده.

اينا رو نوشتم براي اين كه حس مي‌كردم پيش‌نياز هر نوشته ديگه‌اي است. اول اينكه خيلي از چيزهايي كه اينجا مي‌نويسيم احتمالا متاثره از اين محيط جديديه كه داريم توش زندگي مي‌كنيم و حسم اين بود كه بايد اول يه اطلاعات كلي‌اي درباره اش بدم. بعد هم اينكه شايد اين اطلاعات بدرد كساني بخوره كه در فكر خارج شدن از ايران هستند و مي‌خوان گزينه‌هاي مختلف رو بررسي كنن. تا يادم نرفته بگم، اينجا براي مسافرت و گذروندن تعطيلات جزو بهترين جاهاست، اگه به فكرين كه پولاتون رو خرج كنين بياين اينجا به خصوص كه دو تا از بهترين ميزبان‌هاي دنيا ازتون استقبال مي‌كنن!