چند تا فيلم خوب

اين آخر هفته ما كورس مهموني و فيلم داشتيم. هر دو شب رو مهمون بوديم ( اين اتفاقيه كه به ندرت مي‌افته چون ما هنوز اينجا دوست و رفيق زياد نداريم، انقدر كه ايراني كمه) و در فواصلي كه خونه بوديم ( يا حتي در طول مهموني) فيلم مي‌ديديم. مهموني‌ها خوش گذشت و فيلم‌ها هم در مجموع خوب بودند. بگذارين بيشتر در موردشون بگم:

:Mr and Mrs Smith

با شركت زوج روي بورس اين روزهاي هاليوودآنجلينا جولي و برد پيت كه تنفر من از اولي به عشق و ارادتم به دومي چربيد و كلا از فيلم حال نكردم. اصولا از اين فيلم‌هايي بود كه حداقل انتظار داشتي سرگرمت كنن ولي از نيمه فيلم به بعد حوصله آدم سر مي‌رفت. خلاصه من پيشنهاد نمي‌كنم ببينينش. اگر هم مي‌خواين ببينين بالاش پول خرج نكنين كه ارزشش رو نداره.

:GO

يه جورايي آدم رو ياد نفس عميق مي‌انداخت. فيلم زندگي چند تا جوان آمريكايي (كم درآمد و تحصيلات) رو نشون مي‌ داد كه هركدوم براي تجربه به يه نحوي خلاف مي‌كردن. ۴ اپيزود داشت كه نقطه شروع ۳ اپيزود اول از يك صحنه بود، منتها زاويه دوربين با تغيير قهرمان در هر اپيزود تغيير مي‌كرد. با اينكه يه ذره ازش اذيت شدم، كاملا ارزشش رو داشت. به خصوص كه فرمش كاملا با فيلم‌هاي هاليوودي متفاوت بود، محتواش جالب بود و كاملا خوش‌ساخت بود. منظورم اينه كه تماشاگر عام ( مثل من) نمي‌تونست بهش ايرادي بگيره. از هنرپيشه‌هاش هم سارا پلي ( اگه تو سريال قصه‌هاي جزيره يادتون باشه) و كيتي هولمز رو مي‌شناختم.

:Garden State

من خيلي خيلي دوستش داشتم حتي با اينكه يك بار ديده‌بودمش. زك برف نويسنده، كارگردان و بازيگر اصلي مرد فيلمه(فقط ۳۰ سالشه)، ناتالي پورتمن (دختر كوچولوي فيلم لئون كه حالا بزرگ شده) بازيگر زن. اين فيلم هم نگاهش به زندگي جوان‌هاي آمريكايي و مشكلاتشونه اما با پرداختي كاملا متفاوت؛ يه تركيبي است از طنز و درام كه فيلم رو به شدت جذاب مي‌كنه. از طرفي اين فيلم هم متفاوت از فيلم‌هاي هاليوودي معموله و همين خلاقيتش آدم رو سرگرم مي‌كنه. اگه اهل فيلم ديدن هستين، اين يكي رو از دست ندين.

:Awakenings

با بازي درخشان رابرت دونيرو در نقش بيماري كه ۳۰ سال به طور كلي فلجه به همراهي رابين ويليامز در نقش دكتري كه موفق مي‌شه درمانش كنه. فيلم كلا جالبه ولي ايده‌هاي تكراري توش زياده (شايد به خاطر قديمي بودنش، ايده‌هاش كپي شده) ولي به هرحال ارزش ديدن داره.